علی دایی: همیشه علی کریمی را دوست داشتم / تا امروز یک استقلالی به من توهین نکرده / همسرم بعضا درآمدش از من بیشتر است

علی دایی درباره موضوعات مختلف صحبت کرده است. کاپیتان اسبق تیم ملی درباره اینکه چرا در این مدت وارد فضای سیاست نشد، ورودش به بحث تبلیغات و … حرف زده است.

متن پرسش و پاسخ هایی دایی در ادامه می آید:

* از حال و هوای محرم و ماجرای رفتنتان به اردبیل در مراسم عاشورا و تاسوعا بگویید.

– از همان موقع بچگی، ایام عاشورا خرجی داشتیم و بعد از اینکه پدرم فوت کرد این مراسم را همچنان ادامه می دهیم. سالی که بیله فیلد رفته بودم در آستانه ماه محرم دائم خواب می دیدم که در اردبیل هستم و سینه می زنم. حال و هوای محرم اردبیل را داشتم پنج بازی مانده بود تا پایان فصل و مسئولان بیله فیلد به هیچ عنوان اجازه نمی دادند به ایران بیایم. باور کنید ۵ شب پشت سر هم این خواب را می دیدم. در همین زمان یک بازی داشتیم که زمین به دلیل بارندگی کمی خیس بود پایم سر خورد و مدافع حریف با زانو اومد روی صورتم که متاسفانه گونه ام شکست. دقیقا قبل از جام جهانی ۹۸ بود. دکتر گفت: نمی توانی تا یک ماه بازی کنی و باید استراحت مطلق داشته باشی. باشگاه نیز گفت اگر دوست داری می توانی به کشورت برگردی. من هم با خوشحالی راهی اردبیل شدم در واقع با رفتن به همان مسجد وحضور در مراسم سوگواری امام حسین (ع) به نوعی خوابم تعبیر شد.

* شما جزو چهره هایی هستید که در امور خیریه فعال هستید…

– خدا به بعضی ها استطاعت مالی می دهد و به بعضی ها نمی دهد. کسانی که استطاعت ندارند باید دست افرادی را که محتاج واقعی هستند بگیرند. اگر بتوانم دست یکی را بگیرم، هم برای این دنیا و هم آن دنیایم کافی است.

* ارتباطات شما با هنر و هنرمندان چگونه است؟

– چند دوست خوب هنری دارم. البته وقتی که قرار شد در یک تیزر تبلیغاتی شرکت کنم متوجه شدم که بازیگران چه کار سختی دارند. برای یک تیزر یک دقیقه ای ۳ روز وقت گذاشتیم البته دوستان می گفتند استعداد بازیگری هم دارم. (خنده)

* بازی کدام بازیگر را دوست دارید؟

– من زیاد فیلم نگاه می کنم. مثلا اکبر عبدی، امیر جعفری و پوریا پورسرخ را دوست دارم. البته هستند کسانی که فیلم های شان را وقت نمی کنم ببینم و بازیگران خیلی خوبی هستید.

* فیلم فروشنده را دیدید؟

– بله. این فیلم جزو افتخارات هنر ماست. اینکه شهاب حسینی جایزه کن را می گیرد و اصغر فرهادی علاوه بر اسکار در کن هم افتخارآفرینی می کند بسیار باارزش است به هر ایرانی که در گوشه ای از دنیا موفقیتی کسب می کند افتخار می کنم.

* برخلاف افتادگی خاصی که دارید در برخی موارد سماجت هایی از سوی شما دیده می شود. مثلا مشکلاتی که بین شما و مایلی کهن ایجاد شد.

– از کسی کینه به دل نمی گیرم. آقای مایلی کهن بزرگ من است و هیچ وقت به او جسارت نکرده ام. در برخی موارد حساس هستم و اگر کسی وارد وارد حریم زندگی ام شود محکم می ایستم و پاسخ می دهم. هیچ موقع شروع کننده دعوا و جدلی نبوده ام. من به خاطر اثبات حقانیتم حرف زدم. همیشه می گویند خیلی جاها سکوت کنی بهتر است. اما بعضی مواقع سکوت به ضررت تمام می شود و مجبور می شوی شفاف سازی کنی.

* شما گفتید که از شخصی کینه به دل ندارید. در مورد علی کریمی هم این موضوع صدق می کند؟

– همیشه برای آقای کریمی احترام قائلم. اصلا فرق نمی کند آقای کریمی باشد یا هر کس دیگری هر فردی مردم را خوشحال کند برای من عزیز است. من همیشه آقای کریمی را دوست داشتم و او برای من قابل احترام است و مساله خاصی هم بین ما نبوده است.

* پس چرا می گویند رابطه علی کریمی با شما خوب نیست؟

– من که نباید به این سوال جواب بدهم.

* گفته می شود در مقاطعی که علی کریمی هنوز مطرح نشده بود در فوتسال بین شما درگیری پیش آمده است.

– در سالن با هم بازی کردیم اما درگیری به وجود نیامد.

* می گفتند زمانی در تیم ملی باند داشتید و هر کس در باند علی دایی قرار داشت در ترکیب اصلی قرار می گرفت.

– این مسایل زیاد مطرح شده است. به جرات می توانم بگویم تنها کسی که در این مدت چه در تیم باشگاهی و چه در تیم ملی دنبال این مسایل نبوده، خودم بودم. من اصلا در زندگی دنبال این مسایل نبوده و نیستم و تا آخر عمرم نخواهم بود. ما برای چه موفق نیستیم؟ چون به جای اینکه فکر کنیم چطور موفق باشیم می خواهیم رفیق و همکارمان از ما جلو نزند.

* جزو مربیان پرسپولیسی هستید که دو استقلالی را در نیمکت مربیان کنار خود قرار داده اید. چرا این کار را کردید؟

– این مسایل در تمام دنیا عادی است. اما در کشور ما حل نشده است. من به توانایی همکارانم کار دارم نه رنگ ها. غلامپور جزو بهترین دروازه بان های ایران بوده است و از لحاظ شخصیتی نمونه اش را ندیدم.

* به غیر از جایگاه ملی، جایگاه شما در میان استقلالی ها چگونه است؟

– من نمی توانم نظر بدهم، اما تا به امروز یک استقلالی ندیدم که به من توهین یا بی احترامی کند. هر جا رفتم مورد لطف شان قرار گرفته ام من برای شان احترام و ارزش خاصی قائلم. کری ها همه در زمین فوتبال است و بیرون همه برای مان عزیز هستند.

* کمی از فوتبال دور شویم، به تازگی دو عکس از شما منتشر شده است، دختری معلول که با انگشتان پا، چهره شما را نقاشی کرده و یک عکس شهیدی که به شما شبیه است، آنها را دیده اید؟ حس تان چه بود؟

– من هر دو را دیدم خودم هم دوست دارم که بروم و آن نقاشی را از نزدیک ببینم. کسی که دست نداشته باشد و با پا چنین کاری را انجام بدهد واقعا کاری بزرگ انجام داده است. شاید من دو سال بنشینم و با دو دستم نتوانم چنین عکسی را بکشم ببینید خداوند چه چیزی در وجود او قرار داده است؛ با اینکه دست ندارد. اما قدرتی دارد که با پا چنین کاری انجام دهد.

* در مورد عکس شهیدی که شباهت به شما داشت، صحبت نکردید!

– روحش شاد. عکس او را در فضای مجازی برای من فرستادند و دقیقا چهره اش شبیه زمانی است که من خودم سرباز بودم.

* دوستان شما می گویند همیشه صبورانه به درخواست مردم برای گرفتن عکس سلفی پاسخ مثبت می دهید.

– از اینکه با این کارم مسبب شادی مردم می شوم خوشحالم اما بسیاری از مواقع به دلیل گرفتن عکس سلفی دیر به قرارهای کاری و تمرین می رسم. پلیس راهنمایی و رانندگی هم اول با من سلفی می گیرد و بعد جریمه ام می کند.

* خیلی ها می گویند علی دایی خشن است اما وقتی به دیدن بچه های بی سرپرست یا به دیدن بیمار و معلول می روید تحت تاثیر قرار می گیرید و منقلب می شوید؟

– آنهایی که خشن به نظر می رسند بیشتر از همه گریه می کنند. شما جوری می گویید خشن که انگار روزی ۱۰ نفر را کتک می زنم. جدی بودن در کار با خشن بودن تفاوت دارد.

* مادرتان همیشه جایگاه ویژه ای برای شما داشته است این عشق مادری و این حس از کجا می آید؟

– همه عاشق مادرشانه هستند. مادر و پدر یک مقوله جداست. من خصوصیت رفتاری در مادرم ندیدم که دوستش نداشته باشم مادر و پدر دو موجودی هستند که تکرار شدنی نیستند.

* شیرین ترین و بهترین خاطره دوران ورزشی…

– بازی با استرالیا و بازی با آمریکا در جام جهانی.

* جو ورزشگاه ملبورن را باز هم تجربه کردید؟

– خیر.

* دلیل خاصی برای حضور در تبلیغات روی بیلبورد داشتید؟

– من در مدتی کوتاه حداقل ۲۰ پیشنهاد برای حضور در تبلیغات داشته ام. این پیشنهادات برای من جدید نیست. کمپانی کوکاکولا در زمانی که در تیم ملی بازی می کردم پیشنهاد ۲۴۰ میلیون تومانی به من داده بود. اما به دلیل منفع قانونی نتوانستم بپذیرم. خوشبختانه این قانون دستخوش تغییر شده است. در تمام دنیا، ورزشکاران و هنرمندان از تبلیغات بیشتر از حرفه شان درآمدزایی می کنند. البته قبل از اینکه روی بیلبورد الماس کریمخان بروم به دعوت خیریه روشنایی امید با جمعی از دوستان در تبلیغات آنها شرکت کردیم.

* کار در زمینه تبلیغات را ادامه می دهید؟

– اگر مورد خوبی باشد به طور حتم انجام می دهیم، اما نه اینکه همه چیز پول باشد شاید بیشتر از پول مساله رفاقت بود که سبب شد در تبلیغات حضور داشته باشم.

* البته حضور علی دایی در یک تیزر تبلیغاتی تلویزیونی واقعا غافلگیرکننده بود. مردم با دیدن آن تیزر سورپرایز شدند، یعنی اتفاقی ویژه و خاص بود!

– باید همیشه مردم را سورپرایز کرد. البته باید از تبلیغات چهره ها حمایت کرد. بسیاری از این افراد در دوران بازنشستگی با مشکلات مالی مواجه می شوند.

* سال هاست که در برندهای ورزشی، برخی نمایندگی ها متعلق به شماست و برخی نیز ادعا می کنند به علی دایی مرتبط هستد به طور شفاف بگویید نمایندگی کدام برندها متعلق به شماست؟

– در زمینه ورزشی نمایندگی آدیداس و نایک را دارم. تولیدات خودمان (برند دایی) نیز کمافی السابق فعال هستند. در مجتمع اداری الماس نیز فعال هستیم. در زمینه صنایع غذایی نیز با مشارکت یکی از دوستانم که از فرانسه آمده است، همکاری می کنیم. همسرم نیز کار جواهرات انجام می دهد و بعضا از من درآمدش بیشتر است. اخیرا با دو نفر از دوستانم شروع به فعالیت هایی در حوزه تبلیغات کرده ایم.

* چگونه فرصت رسیدگی به این امور را پیدا می کنید؟

– خیلی فرصت نمی کنم به همه آنها سر بزنم. به طور مثال دو ماه است که به مغازه منیریه نرفته ام. برادران و دوستانم هم همیشه در کنارم هستند همسرم نیز در گالری جواهرات مشغول است او خیلی به من کمک کرده و بهتر است اینگونه بگویم که او بهترین مشاورم بوده است.

* زندگی در کشورهای مختلف به ویژه اروپا چقدر در مسیر زندگی شما تاثیرگذار بوده است؟

– شما در هر کشوری که زندگی ک نید با فرهنگ دیگری آشنا خواهید شد که تبدیل به یک تجربه بزرگ می شود این مساله، دید من را خیلی به زندگی باز کرده است. بازی در تیم های اروپایی به لحاظ مالی زندگی من را متحول کرد. اگر به خارج از کشور نمی رفتم زندگی ام به این شکل متحول نمی شد. همین مساله باعث شد که بتوانم از درآمدی که از فوتبال کسب کردم در بهترین راه استفاده کنم. تمام سرمایه ام را به ایران آورده و با آن کار کردم. حداقل برای ۲۰۰ تا ۳۰۰ نفر اشتغال زایی شده که می توانند نان آور خانواده خود باشند.

* با توجه به اینکه در میان مردم به عنوان یک سرمایه دار شناخته شده اید با حجم انبوهی از مطالبات مردمی مواجه هستید واکنش شما به خواسته های مردم چیست؟

– اینکه مردم من را به عنوان یک سرمایه دار نگاه می کنند ذهنیتی غلط است، چرا که در این حد نیستم. هر چه دارم همین است که می بینید و باور کنید در بین دوستانم اگر ۱۰ نفر را در نظر بگیریم از نظر مالی جزو نفرات آخر هستم. موضوعی نیست که مردم باخبر نباشند. اینکه من را سرمایه دار می دانند برایم خنده دار است بعد از این همه سال حدود سه سال و نیم پیش خانه خریدم. چطور می توانم یک سرمایه دار باشم؟ بابت مطالبی که در فضای مجازی می نویسند خنده ام می گیرد. من نه در پنت هاوس زندگی می کنم و نه… من هر چه دارم همین است که می بینید و افتخار می کنم که نان بازوی خودم را خوردم و می خوردم در زندگی به کسی محتاج نیستم و اگر بتوانم دستگیری هم می کنم شاید باور نکنید اما یک بار نامه های ارسالی یک هفته مردم را بررسی کردم که اگر تمام زندگی ام را هم می فروختم باز هم توانایی تامین خواسته های مردم را نداشتم.

* به نظر می آید علی دایی در اردبیل محبوب تر از حسین رضازاده باشد. به خاطر این نیست که شما کارهای خیر بیشتری انجام می دهید؟

– قلبا حسین را خیلی دوست دارم. هیچ موقع یادم نمی رود زمانی که اولین مدال طلا را گرفت سوار پرواز “گلف ایر” بودم و تیم ملی با قطر بازی دوستانه داشت. وقتی دیدم “یا ابوالفضل” بر سینه اش نقش بسته و قهرمان المپیک شد، گریه ام گرفت. شاید باور نکنید، آن حس را هیچگاه تجربه نکردم. حسین برای من آدم خیلی بزرگی است. امثال حسین رضازاده در مملکت ما خیلی کم  هستند. حالا دیدگاه مردم را من نمی توانم تغییر بدهم. همیشه خودم را یک اردبیلی می دانم و هر وقت توانستم به آنجا رفتم اما اینکه مردم شهرم به من لطف دارند مساله دیگری است.

* حال که بحث رضازاده مطرح شد بهتر است بپرسیم که حضور قهرمانان المپیک در سیاست را چطور ارزیابی می کنید. چرا شما مثل همشهری تان حسین رضازاده به شورای شهر نرفتید؟

– هر کسی برای خودش دیدگاهی دارد و با دیدگاه هایش زندگی می کند. به طور حتم دوستان این توانایی را داشته اند که وارد این مسایل شده اند و برخی از آنها موفق هم هستند اما همان طور که می گویید مثلا اگر مردم، من را در منطقه خودم قبول دارند به خاطر این بوده که وارد سیاست نشده ام.

* آقای دایی همانطور که گفتید شما فردی ورزشی هستید نه سیاسی. دو بار به ضیافت رییس جمهور دعوت شدید و این دعوت از سوی رییس دفتر ریاست جمهوری بود در حالی که انتظار می رفت وزیر ورزش شما را دعوت کند اما این اتفاق رخ نداد، چرا؟

– احتیاجی ندارم وزارت ورزش من را دعوت کند. دعوت از سوی وزارت ورزش اهمیتی نداشت. حتما وزیر ورزش دوست نداشته من آنجا باشم یا شاید هم ما جزو جامعه ورش نیستیم. در زندگی ام کارهایی را که دوست داشته باشم انجام می دهم.

* چرا باید وزارت ورزش شما را دعوت نکند؟ وزیر با شما زاویه داشت؟

– من کاری به آنها ندارم ولی به نظرشان احترام می گذارم. شاید حضور من به ضرر آنها بوده است. اصلا از این بابت ناراحت نیستم. آنها کسانی را که با خودشان همسو و همراه باشند دعوت می کنند من مدیون کسی نیستم.

* یادم هست عکسی از شما منتشر شد که پیشانی دکتر روحانی را می بوسیدید یا بعد از برجام شما به آقای ظریف صمیمانه تبریک گفتید؟

– من آقای ظریف را دوست دارم چون آدم بزرگی است که خیلی به مملکت خدمت کرده است. آقای روحانی را هم دوست دارم.

* و اما پاسخ های کوتاه…

– قیمه امام حسین (ع): جواب نداد (باخنده)

– محمود گودرزی: معلم ورزش

– عادل فردوسی پور: یک گزارشگر و شومن

– دکتر دادکان: جزو بهترین استعدادها و از مدیران خوب سرزمین ما

– سردار آزمون: سردار

– دکتر احمدی نژاد: بگذریم…

– سعید معروف: رفیق خوب

– علی پروین: پرسپولیس

– تیم استقلال: رقیب همیشگی

– مایلی کهن: بزرگ تر ما

– وحید هاشمیان: رفیق ما

– علی کریمی: بزرگ فوتبال

– اولین دوست دیار غربت که در آلمان با او فوتبال بازی کردی: کریم باقری

– خداداد: همبازی، رفیق خوب

– نورا: عشق

– روحانی: سیاستمدار بزرگ

– ظریف: دوست داشتنی، اینها دوست داشتنی بودند که من دوستشان دارم

– منصور پورحیدری: شناسنامه استقلال

– علی دایی: خدمتگزار مردم

جام نیـوز،